Na wat speurwerk den ik dat we hier te maken hebben met de kleine water salamander.
Het meest voorkomende amfibie in de Benelux na de pad (Bufo Bufo) en de bruine kikker (Rana temporaria) is de Kleine Watersalamander (Lissotriton vulgaris). Ondanks de misleidende naam brengt deze soort het grootste deel van zijn leven op het land door en vinden we ze enkel tijdens de paartijd in het water, deze soort voelt zich ook thuis in tuinvijvers. De soort wordt gemiddeld 11 cm groot.

Tijdens de landfase zijn de mannetjes makkelijk van de vrouwtjes te onderscheiden door hun iets fellere kleur en grotere donkere vlekken, de buikzijde is bleek en heeft een oranje middenstreep. Het vrouwtje heeft enkel vlekken op de buikzijde en is verder overwegend bruin van kleur met een lichtere rugstreep. In het water ondergaat deze soort een ware metamorfose: de huid wordt gladder en feller van kleur, bovendien verliest ze haar waterafstotende eigenschappen waardoor huidademhaling mogelijk wordt. Hiernaast moet de salamander nog steeds naar het oppervlak komen om extra zuurstof te halen. Het mannetje ontwikkelt een gegolfde kam op de rugzijde en samen met een soort zwemvliezen verschijnt ook een brede staartzoom.

Bij het vrouwtje zien we enkel een lichte nauwelijks zichtbare staartkam. Deze aanpassingen verdwijnen terug tijdens de landfase, de huid wordt nu terug leerachtig om de salamander op die manier tegen uitdroging te beschermen. Na het paringsritueel zet het mannetje een spermapakketje af dat door het vrouwtje in de cloaca wordt opgenomen. Nadien zal zij heel secuur 60 tot 300 eitjes afzetten. De larven ontwikkelen zich naargelang het voedselaanbod in het water en hebben een uitgesproken stel uitwendige kieuwen. In gunstige omstandigheden ontwikkelt de larve zich in 6 tot 8 weken. Soms gebeurt het, in minder gunstige situaties, dat larven in het water overwinteren om in het voorjaar verder te ontwikkelen. Na twee tot drie jaar zijn ze volwassen. `